Wilde rijst - goed en slecht

De zogenaamde wilde rijst (andere namen: water rijst, Indiase rijst, aquatische kaneel) - graanplant, moeras gras als riet. De plant komt uit Noord-Amerika, groeit in vochtige wetlands. Sinds de oudheid maakten de korrels van moerasgras van tsitsaniya deel uit van het dieet van Noord-Amerikaanse Indianen (de oogst werd handmatig verzameld van boten). De granen van wilde rijst lijken in zekere zin op rijstkorrels, erg lang, hebben een bruinzwarte kleur en een glanzend oppervlak.

Sinds het begin van de jaren 1950. De serieuze industriële teelt van deze plant begon, eerst in de VS, daarna in Canada en andere landen.

Momenteel is wilde rijst een populair landbouwgewas, een van de duurste granen (de vraag ernaar overtreft het aanbod). Wilde rijst wordt verbouwd op de akkers, op locaties langs de oevers van meren en rivieren. De plant is uiterst grillig voor de teeltplaats en klimatologische omstandigheden. Deze granen worden geteeld in Rusland, maar ook in veel landen waar de klimatologische omstandigheden dit toelaten.

Wilde rijst (kant-en-klare) heeft een karakteristieke zoetige smaak met "nootachtige" schakeringen, wordt vooral gewaardeerd door voedingsdeskundigen, aanhangers van gezonde voeding en liefhebbers van volkorenproducten. Veel moderne diëten zijn gebaseerd op de regelmatige consumptie van dit superproduct. Wilde rijst is uitstekend als bijgerecht, ook geschikt voor het maken van verschillende snacks, soepen, salades en desserts.

Voordeel en schade van wilde rijst

Vanwege zijn unieke natuurlijke eigenschappen kan wilde rijst als een uitstekend voedsel worden beschouwd. Wilde rijst als product is goed voor afvallen door een laag caloriegehalte: slechts 100 kcal per 100 g gekookt product (ter vergelijking is de calorische waarde van gewone gekookte rijst 116 kcal per 100 g). Wilde rijst is een product met een lage glycemische index (35 eenheden), waardoor het kan worden aanbevolen voor gebruik bij problemen zoals obesitas en diabetes.

Samenstelling van wilde rijst

In het algemeen is het gebruik van wilde rijst in zijn unieke chemische en biologische samenstelling. Dit unieke graan is gemiddeld ongeveer 5 keer hoger dan andere in termen van vezels, in termen van vitaminen en andere voedingsstoffen. Het eiwitgehalte is per 100 g droog product 15 g, 70 g koolhydraat + heel weinig vet. Plantaardige vezels (vezels) zijn tot 6,5% van het totale drooggewicht. Ook in dit product zijn 18 waardevolle aminozuren voor het menselijk lichaam (dat zijn bijna alle noodzakelijke aminozuren).

Het graan van wilde rijst is praktisch glutenvrij, maar het is rijk aan vitamines (voornamelijk groep B), foliumzuur en ook nuttige sporenelementen (magnesium, fosfor, koper, kalium, ijzer en zinkverbindingen). Er moet aan worden herinnerd dat zinkverbindingen vooral nuttig zijn voor mannen.

Regelmatige opname in het menu van gerechten met wilde rijst heeft absoluut een gunstig effect op het menselijk lichaam, namelijk:

Met al het nut en de opmerkelijke eigenschappen van wilde rijst, mogen gerechten met dit product niet meer dan 2-3 keer per week worden geconsumeerd, vooral voor diegenen die problemen hebben met het vertragen van de spijsvertering (bij gebruik in onbeperkte hoeveelheden kan constipatie optreden). Het consumeren van wilde rijst wordt aanbevolen bij groenten en fruit, omdat deze bijdragen aan de assimilatie. Het is ook goed om wilde rijst te combineren met eiwitproducten van dierlijke oorsprong (vis, vlees, paddenstoelen).