De crisis van het eerste levensjaar

Tijdens het opgroeien van de baby zullen papa en mama veel crises doorstaan, die elk hun eigen kenmerken hebben. In de regel wordt aan het einde van het eerste levensjaar de kruimel extreem wispelturig, wat jonge ouders vaak verwent en angst veroorzaakt. Ondertussen kan deze "plons" zonder problemen worden uitgelegd in termen van praktische psychologie.

In dit artikel zullen we u vertellen wat de oorsprong is van de crisis in het eerste levensjaar en welke tekens de mentale ontwikkeling van het kind in deze periode kenmerken.

De oorzaken en tekenen van de crisis in het eerste levensjaar van het kind

Elke crisis die in het leven van een kind gebeurt, wordt uitsluitend in verband gebracht met zijn opgroeien en het beklimmen van een nieuwe stap in het onafhankelijke leven. De crisis in het eerste levensjaar is geen uitzondering. In de meeste gevallen valt het begin samen met de verticalisatie van een kleine man en het uiterlijk van zijn vermogen om de eerste onafhankelijke stappen te zetten.

Deze vaardigheid leidt ertoe dat de baby zich onafhankelijker begint te voelen dan voorheen. Vanaf dit moment is hij niet langer bang om alleen te blijven en probeert hij zijn moeder bij de eerste gelegenheid te ontsnappen. Daarom begint de kruimel te worstelen en probeert hij met al zijn kracht de invloed van volwassenen op zijn persoon te voorkomen.

Hij wordt ongewoon koppig, wispelturig en prikkelbaar, eist meer aandacht voor zichzelf en laat zijn moeder geen enkele stap zetten. Vaak weigert de baby te eten wat hij lekker vond, de gebruikelijke activiteiten uit te voeren en zelfs te spelen met je favoriete speelgoed. Dit alles veroorzaakt natuurlijk misverstanden bij ouders en introduceert hen vaak in een stupor.

Wat te doen en hoe de crisis te overleven?

De crisis in het eerste levensjaar moet eenvoudigweg worden ervaren. Gedurende deze periode mag u onder geen enkele omstandigheid naar het kind schreeuwen, vooral omdat dit alleen kan worden bereikt als de situatie nog erger is. De eenvoudigste manier is om te leren om de aandacht van de baby te veranderen en het te doen wanneer de kleine rebel begint te kwalijk te nemen.

Ondertussen is deze tactiek niet geschikt als de ontevredenheid van het kind te ver is gegaan en hij al hysterisch is begonnen. In deze situatie zal mama of papa haar kind op alle mogelijke manieren moeten kalmeren en in de toekomst proberen dergelijke "spatten" niet toe te staan.