Het hele leven van een persoon wordt omringd door andere mensen, constant is hij in communicatieve relaties met de samenleving. Daarom kijken we vaak, bij het doen van deze of gene daad, terug op de samenleving, zelfs als hij er onbewust op hoopt en vreest voor veroordeling van zijn kant. Hierdoor stellen wij, zonder onszelf op te merken, bepaalde grenzen voor onszelf, beperken we onze verlangens en acties. We zijn tenslotte altijd bang voor kritiek op de samenleving, onze omgeving. Niet nadenken over het feit dat de gevestigde stereotypen ons leven en onze beslissingen bepalen.
Stereotypen - dit is een soort eerbetoon aan de individuele samenleving. Dit is een bepaald gedragspatroon. Velen creëren hun eigen persoonlijke stereotypen nadat ze herhaaldelijk gefaald hebben in sommige zaken. Maar ook de maatschappij creëert stereotypen van communicatie.
Gedurende een bepaalde periode worden stereotypen gevormd. Mensen communiceren en delen hun ervaringen, vinden al snel gelijkgestemde mensen. Dan kan hun gedragspatroon na een tijdje echt sociaal worden. Stereotypen worden niet op scholen bestudeerd, ze zijn niet in boeken geschreven, maar in het leven gebruiken we ze actief als voorouderinstellingen die stevig verankerd zijn in onze geest.
Hoe ontstaat het communicatiepatroon?
Het stereotype in communicatie ontstaat met de kennis van elkaar, wat in de sociale psychologie een specifieke betekenis heeft. In de regel ontstaan zowel moderne als gevestigde stereotypen op basis van ervaringen uit het verleden die zijn veroorzaakt door het creëren van menselijke conclusies, ondanks de beperkte informatie. Vaak ontstaan er stereotypen over de groepsindeling van een persoon, bijvoorbeeld haar die tot een beroep behoort. Als gevolg hiervan worden de door de professional uitgesproken eigenschappen van een persoon in het verleden, een vertegenwoordiger van dit beroep, beschouwd als eigenschappen die inherent zijn aan elk lid van dit beroep.
Stereotypen worden van generatie op generatie doorgegeven, ze zijn zo stabiel dat ze soms worden gezien als gegeven, als een biologisch feit, als een realiteit.
Stereotypen in communicatie zijn onderverdeeld in twee categorieën:
- Oppervlakte stereotypen.
- Deep.
Onder de eerste categorie begrijpen de ideeën over een bepaald volk, die te wijten zijn aan internationale, binnenlandse politieke of historische situatie. Deze stereotypen veranderen of verdwijnen, afhankelijk van de stabiliteit van de samenleving, van de gebeurtenissen die van invloed zijn op de opvattingen onder de meerderheid van de bevolking. Bij de studie van dergelijke stereotypen zijn historici en degenen die geïnteresseerd zijn in socio-politieke processen van de samenleving, in de eerste plaats geïnteresseerd.
Diepe stereotypen zijn ongewijzigd. Ze veranderen, in vergelijking met het oppervlak, gedurende een bepaalde periode niet. Ze zijn stabiel en zijn van het grootste belang bij de studie van kenmerken van een nationaal karakter. Sociale stereotypen kunnen worden gedefinieerd als een negatief verschijnsel dat adequaat, niet-vertekend, wederzijds begrip voorkomt.
De redenen voor de opkomst van beide stereotypen in communicatie, en in het algemeen, zijn divers. Maar de belangrijkste reden is de verdedigende reactie die de menselijke geest ontwikkelt om te voorkomen dat de hersenen overbelast raken door informatie, waarvan het volume voortdurend toeneemt. Als er geen bescherming zou zijn, zou het bewustzijn verstrikt raken in de voortdurende afwijzing van waardeoordelen.
Voorbeelden van stereotypen
Stereotypen vormen een integraal onderdeel van de massacultuur. Ze worden gevormd op basis van:
- Leeftijd (bijvoorbeeld: "Jonge mensen luisteren alleen naar rock").
- Paul ("Alle mannen hebben alleen seks nodig").
- Races ("De Japanners staan allemaal op hetzelfde gezicht").
- Religies ("Islam is een terroristische religie").
- Nationaliteiten ("Alle Joden zijn erg hebzuchtig").
Het meest voorkomende voorbeeld van de stereotypen van communicatie is: "Blonden zijn stom."
Het is belangrijk op te merken dat een stereotype altijd informatie presenteert in de meest begrijpelijke en gemakkelijke vorm, maar deze informatie kan op zijn beurt een persoon desoriënteren als deze het niet eens is met de realiteit ervan. Om alleen aan u te beslissen, of u nu in de mening van de meerderheid gelooft, in stereotypen of om vast te houden aan uw individuele houding ten opzichte van iemand of iets.