Een moderne persoon wacht dagelijks met een verrassing in de vorm van verschillende stressvolle situaties, conflicten die hem vereisen om spanning te beschermen en te verlichten, zoals sublimatie.
Het sublimatieproces
Wetenschappelijk gesproken is dit een van de typen persoonlijke afweermechanismen, waarmee het de spanning in een conflictsituatie verlicht door zijn instinctieve energie om te vormen in die vorm van sociale activiteit die wenselijk is voor zowel de mens als de wereld. Sigmund Freud beschreef deze theorie als een zekere afwijking van de biologische energie van de mens. Dat wil zeggen, de seksuele driften van het individu van hun onbetwistbare directe doel, hen omgeleid naar die doelen die de maatschappij niet afwijst.
Het is belangrijk op te merken dat het sublimatieproces een persoon helpt zijn interne conflicten niet te negeren, maar al zijn energie te richten op het vinden van manieren om ze op te lossen.
Voorbeelden van sublimatie in de psychologie
Sublimatie kan vele vormen aannemen. Dus, bijvoorbeeld, de sadistische aspiraties van een persoon kunnen veranderen in een verlangen om chirurg te worden. Ook heeft seksuele energie het vermogen om te sublimeren in creativiteit (dichters, kunstenaars), in anekdotes, grappen. Agressieve energie kan transformeren in sport (boksen) of in strikt onderwijs (veeleisendheid jegens eigen kinderen). Erotiek is op zijn beurt in vriendschap.
Dat wil zeggen, wanneer een persoon geen natuurlijke ontspanning kan vinden met zijn instinctieve drijfveren, vindt hij onbewust dat soort bezigheden, die activiteit, waardoor deze impulsen worden vrijgegeven.
Freud vond een verklaring voor de creativiteit van elk individu door middel van sublimatie precies zoals het schakelen van de energie van haar libido rechtstreeks naar het proces van creativiteit.