Een belangrijke diagnostische maatregel voor het detecteren van verschillende pathologieën van de ogen, inclusief glaucoom , is het meten van intraoculaire druk of oftalmotonus. Het bestaat uit het vaststellen van de verhouding van uitstroom en instroom van vloeistoffen in de kamers van het oog. Dit onderzoek moet eenmaal per jaar worden gedaan, vooral voor vrouwen die de leeftijd van 40 jaar hebben bereikt.
Methoden voor het meten van intraoculaire druk
In de oogheelkundige praktijk worden twee basistechnieken gebruikt voor het bepalen van de oftalmotonus:
- palpatie;
- tool.
De eerste methode maakt het mogelijk om een schatting van de intraoculaire druk te verkrijgen. Het bestaat uit het drukken van de vingers op het oog (de oogleden worden tegelijkertijd gesloten), waardoor intermitterende schokken van de oogbol naar beneden worden veroorzaakt.
De tweede techniek omvat het gebruik van speciale apparaten.
Meting van intraoculaire druk met behulp van een Maklakov-tonometer en andere contacttechnieken
De meest gebruikelijke technologie voor het bepalen van het oftalmotonisme in de Sovjettijd was de meting volgens Maklakov. Het is vermeldenswaard dat het nu enigszins verouderd is, en voor de procedure een soortgelijk apparaat gebruiken - elastotonometer Filatov-Kalfa. Het is een kleine cilinder (gewicht) met een gewicht van 10 gram met plastic platen aan de uiteinden. Het apparaat is ook uitgerust met een houder waarmee de cilinder vrij naar boven en naar beneden kan bewegen.
De essentie van de procedure is om mechanische druk uit te oefenen op het oog. De hoeveelheid verdrongen vocht op hetzelfde moment maakt het instellen van de waarde van de oftalmotonus mogelijk.
Een vergelijkbaar werkingsmechanisme ligt ten grondslag aan modernere tonometers voor het meten van de intraoculaire druk:
- Goldmann;
- ICare en ICare Tiolat (draagbaar apparaat);
- Pascal.
Niet-contact tonometers voor het meten van intraoculaire druk
Patiënten met oftalmologie geven de voorkeur aan een comfortabelere manier om een oftalmotonus te maken - contactloos. Deze techniek is niet minder informatief dan de contacttechniek, maar vereist meer metingen en daaropvolgende middeling.
De werking van een contactloos apparaat voor het meten van de intraoculaire druk bestaat uit het toevoeren van een stroom gericht op het hoornvlies, die een bepaald volume vloeistof uit de oogcellen verplaatst.