De koffiehoofdsteden van Europa, opgenomen in deze lijst, hebben gegarandeerd iets om degene te verbazen die de ochtend niet kan beginnen zonder een kopje drank uit gebakken granen.
Zelfs de beruchte koffiemannen beschouwen koffie niet alleen als een manier om te voldoen aan de behoefte aan cafeïne. In elke stad in een land zijn koffiehuizen het centrum van culturele communicatie voor zowel de lokale bevolking als toeristen.
1. Rome, Italië
Italianen zijn fans van voedsel van hoge kwaliteit, omdat in de goedkoopste pizzeria geen gerechten uit gisteren of met toevoeging van kunstmatige smaken worden geserveerd. Voedsel perfectionisme van deze mensen heeft invloed op alles over koffie. Onder de eigenaren van lokale koffiehuizen is er een onuitgesproken contract: geen enkele verkochte kop drank moet eruit zien alsof het werd bewaard en verdund met water. Inwoners van Italië - aanhangers van het minimalisme: zij geven de voorkeur aan zwarte koffie zonder overdaad in de vorm van suiker of latte-penki.
2. Istanboel, Turkije
Op de grens van Europa en Azië was Istanboel, bekend om zijn rijke, geurige graankoffie, waarvoor een unieke manier van koken werd ontwikkeld. Proevers van alle landen in de wereld vergeten dat er in Turkije geen enkele koffieplantage is en prijst het als een gouden standaard voor het recept. In Istanboel koffiehuizen wordt het water voor koeling sterk gekoeld, de korrels worden omgezet in meel: de vereniging van de twee componenten komt uitsluitend voor in koperen oude Turken. Om de smaak te bederven, volstaat het om de Turk in brand te steken: in Istanbul wordt de drank gekookt op verwarmd zand. Om aan de kook te brengen wordt het meerdere keren gebracht, terwijl sterk schuim wordt vermeden: er is een overtuiging dat op het moment van verschijnen de koffie "sterft".
3. Wenen, Oostenrijk
De straat met coffeeshops in Wenen is opgenomen in de lijst van werelderfgoed, samengesteld door UNESCO. De stad heeft coffeeshops op het centrale plein: men gelooft dat ze de speciale sfeer van de oude wijk behouden. De Oostenrijkers zijn zelfs bereid om met de Turken ruzie te maken over het recht om de pioniers te worden van een drankje uit geroosterde granen in Europa.
Koffie werd in het midden van de XVIIe eeuw populair in Wenen: vaker dan andere gasten werden ze behandeld door Franz Kolshitsky, een emigrant uit Polen. Toen de roem van zijn culinaire vaardigheden zich over de grenzen van Oostenrijk verspreidde, gaven de autoriteiten hem een thuis. Franz veranderde het in een coffeeshop - de eerste in de geschiedenis van Wenen. De gasten kregen de keuze uit verschillende soorten granen, zodat ze een favoriet konden kiezen. Al snel klaagden sommigen van de bitterheid in smaak - en toen ging Kolshitsky op slag. Met toevoeging van room en honing aan het drankje, creëerde hij Weense koffie, die vandaag de dag te vinden is in het menu van elk café.
4. Reykjavik, IJsland
IJslanders toonden weinig belangstelling voor koffie terwijl Europa er gek van werd. Ongeveer 10 jaar geleden veranderde de situatie radicaal: verschillende winkels die zowel granen als een afhaalmaaltijden verkochten, werden in de stad geopend. Het was zo van hoge kwaliteit dat tussen de verkopers een wedstrijd begon onder de aandacht van klanten. Fijnproevers strekken zich uit naar IJsland omwille van het feit dat het daar is dat je koffie kunt proeven volgens oude recepten die strikt worden nageleefd, zelfs in kleine etablissementen. Als in een andere Europese stad een onbekend café een toerist kan teleurstellen, zijn de koffiehuizen van Reykjavik in dit opzicht volkomen veilig.
5. Venetië, Italië
Terwijl de Turken en Oostenrijkers ruzie maken voor de titel van het eerste koffieland op het continent, blijven de Venetianen bescheiden stil over hun verdiensten. Twintig jaar voordat de Pool Kolshitsky de koffiesector in Wenen vestigde, vochten de kooplieden van Venetië al met de geestelijkheid om de mogelijkheid om in granen te handelen. De priesters verzetten zich tegen de geurige drank en voerden het verbod uit op de verkoop van haar opwindende eigenschappen, waardoor de persoon van de slaap werd beroofd. Het laatste argument in de strijd tegen mensenhandelaars was de mythe dat koffie het zwarte bloed van de Turken is, dat de dreiging van de islamitische godsdienst met zich meebrengt.
6. Dublin, Ierland
De hoofdstad van Ierland staat meer bekend om alcoholische cafés dan koffiehuizen. Maar de cultuur van het drinken van whisky en bier verveelde de Ieren snel, dus besloten ze iets nieuws te bedenken. Een drankje zonder alcohol zou niet populair zijn: hoe kunnen ze worden opgewarmd door koude regenachtige avonden? De last van de uitvinding van een cocktail, die zowel voor koffieliefhebbers als voor fans van sterke whisky geschikt zou zijn, nam de barman van de stadsluchthaven Joe Sheridan over. In 1942 in Dublin werden verschillende vluchten tegelijk geannuleerd en Joe bereidde een mengsel van whisky, room en koffie voor vermoeide en bevroren passagiers. Sheridan, uitgevonden door hem, genaamd "ayrish coffee". Elk van zijn hedendaagse collega's deelt graag de details van dit verhaal met toeristen.
7. Oslo, Noorwegen
In Noorwegen is koffie te lichtzinnig: er wordt op zoveel manieren geëxperimenteerd dat bezoekers lokale recepten als een aanfluiting ervaren. In de cafetaria van Oslo zijn er drie soorten koffie. Een van hen is gekookt met groene bonen, de tweede is zwaar opnieuw geroosterd. En de derde formule, op het eerste gezicht, kan de proever niet doen verrassen, maar een aanval van misselijkheid of indigestie. De verrassing die het oproept, wordt bij het eerste slok vervangen door genot. Hierop wordt gemalen koffie gemengd met een rauw kippenei en dikke honing. Bezoekers van de coffeeshops worden geserveerd met een speciale zeef om het eiwit van de drank te scheiden.
8. Parijs, Frankrijk
Deze stad wordt behoorlijk geadverteerd door reisagenten en de media, zodat het van een soort vuile truc kon worden verwacht. De indruk van Parijs bederft de instellingen die oploskoffie van mindere kwaliteit serveren en compenseert de smaak met een verscheidenheid aan zoetigheden. Dagelijks in het netwerk zijn er negatieve recensies van bezoekers aan koffiehuizen in Parijs, schijnbaar afstammend van de pagina's van glossy tijdschriften. Om de beste koffie in de stad te drinken, moet je naar restaurants aan de rand van de stad zoeken, waarvan de houders emigranten zijn. Frankrijk kan alleen worden gerangschikt onder de koffiehoofdsteden van Europa, omdat het de standaard bepaalt hoe het niet te koken.
9. Helsinki, Finland
Droge statistieken zeggen dat geen enkel land ter wereld evenveel cafeïne consumeert als de inwoners van Finland. De gemiddelde Fin per dag drinkt minstens 5-6 grote kopjes koffie: dit is twee keer zoveel als in de rest van Europa. Gezien dit feit, is het drankje overal klaar om mee te nemen: in supermarkten, bars en zelfs boetieks. In Helsinki proberen ze de basale koffietradities te behouden door ze te mengen met hightech tot koffiebranden en roosteren.
10. Amsterdam, Nederland
Het lijkt erop dat Nederlandse coffeeshops allesbehalve koffie kunnen vinden. Maar onder de misdadige overval van legendes over de verkoop van drugs van onder de vloer schuilt een van de meest heerlijke dranken in Europa. Het geheim van constante verbetering van de vaardigheid van zijn kookkunst is verborgen in het Nederlandse wetgevingssysteem: het verbiedt reclame voor coffeeshops. Instellingen moeten zichzelf een eerlijke naam verdienen voor smakelijke koffie en een systeem van aandelen. Deze laatste zijn trouwens relevant voor budgettaire toeristen - in Amsterdam kunnen ze een set koffie en cake kopen voor slechts een symbolische euro.