Ecologische opvoeding van schoolkinderen van lagere klassen is een integraal onderdeel van de vorming van de persoonlijkheid. In het proces van opvoeding werken niet alleen ouders actief, maar ook schoolleraren werken actief. Immers, al in de lagere klassen begint natuurgeschiedenis te studeren, in de lessen waar veel aandacht aan wordt besteed aan milieukwesties. Een belangrijke rol wordt gespeeld door communicatie met leeftijdsgenoten, het lezen van kinderliteratuur en het bekijken van animatiefilms. Van al het bovenstaande trekt het kind informatie over de omgeving en de relatie tussen mens en natuur, kiest zijn ideaal, dat hij probeert na te bootsen.
Belangrijkste doelen en doelstellingen
De taken van ecologische opvoeding van schoolkinderen, studenten in de lagere klassen zijn om de volgende aspecten te assimileren:
- de bepaling van optimale interacties tussen mens en natuur;
- het concept van de mens als een bestanddeel van de biocenose;
- begrip van de waarde van de natuur en de onderlinge verbinding van zijn componenten;
- het beheersen van de initiële vaardigheden van het gebruik van natuurlijke hulpbronnen, het verbeteren van de toestand van het milieu;
- voorspelling van de gevolgen van hun acties met betrekking tot de elementen van het milieu;
- om publieke en cognitieve activiteit te ontwikkelen in de loop van milieuactiviteiten;
- het bevorderen van het ontstaan van een verlangen naar kennis van de natuur en naar actieve activiteiten gericht op het verbeteren van het milieu;
- vorming van de behoefte aan contact met de natuur.
Er zit een bepaalde volgorde in het onderzoek. Eerst worden alle objecten van de natuur afzonderlijk beschouwd, vervolgens wordt hun onderling verband en in het bijzonder tussen voorwerpen van een levend en levenloos karakter geleerd. En tenslotte, in de laatste fase komt het begrip van de oorsprong van verschillende natuurverschijnselen. Maar de essentie van ecologische educatie van schoolkinderen is om kinderen in de natuur te betrekken. Het resultaat moet een goed begrip zijn van het respect voor dieren, insecten, vogels en planten. De natuur is immers een noodzakelijke voorwaarde voor het leven van alle mensen. De ontvangen kennis vormt de verantwoordelijke houding ten opzichte van alle objecten van de omgeving. Kinderen realiseren zich dat om de gezondheid en de volwaardige vitale activiteit te behouden, gunstige omstandigheden nodig zijn, daarom is het belangrijk om natuurlijke hulpbronnen te behouden.
Methoden en vormen
Interesse in de verschijnselen van de natuur en in de objecten van de levende natuur begint al op jonge leeftijd te manifesteren. Het opleiden van de ecologische cultuur van jonge schoolkinderen is gebaseerd op drie basisprincipes. Dit is systematisch, continu en interdisciplinair. Succes hangt direct af van de juiste organisatie van klassen. En om het kind steeds meer te verrassen en te interesseren, moeten nieuwe vormen en methoden van lesgeven worden toegepast.
Methoden voor ecologische educatie van schoolkinderen van lagere klassen kunnen worden onderverdeeld in twee groepen:
- traditionele;
- innovatief.
Tot op heden, meer en meer populaire lessen in de vorm van een spel, in de vorm van theatrale uitvoeringen en scènes. Ook zijn de vormen van ecologische educatie van junior schoolkinderen onderverdeeld in:
- Massa - organisatie van vakanties, festivals en conferenties, werken aan de verbetering van gebouwen, werven en meer.
- Groep - optionele lessen in gespecialiseerde kringen en afdelingen, excursies, wandelen.
- Individueel - activiteiten gericht op het voorbereiden van samenvattingen, verslagen, verslagen van observaties van het leven van planten en dieren, tekenen en anderen.
De effectiviteit van het uitgevoerde educatieve werk kan worden beoordeeld aan de hand van de vitale belangstelling van het kind voor de kennis van de wereld om hem heen.