De vraag over het einde van de wereld en het hiernamaals heeft altijd geïnteresseerde mensen, wat het bestaan van verschillende mythen en voorstellingen verklaart, waarvan er vele als een sprookje zijn. Om het hoofdidee te beschrijven, wordt eschatologie gebruikt, wat een karakter is voor veel religies en verschillende historische stromingen.
Wat is eschatologie?
De religieuze leer over het uiteindelijke lot van de wereld en de mensheid wordt eschatologie genoemd. Wijs een individuele en wereldwijde richting toe. Bij de vorming van de eerste werd een belangrijke rol gespeeld door het Oude Egypte en de tweede door het Jodendom. Individuele eschatologie maakt deel uit van de wereldwijde richting. Hoewel de Bijbel niets zegt over het toekomstige leven, worden in veel religieuze leringen de ideeën van postume recitatie uitstekend gelezen. Een voorbeeld is het Egyptische en Tibetaanse Dodenboek, en ook de goddelijke komedie van Dante.
Eschatologie in filosofie
De gepresenteerde leer vertelt niet alleen over het einde van de wereld en het leven, maar ook over de toekomst, die mogelijk is na het verdwijnen van het onvolmaakte leven. Eschatologie in de filosofie is een belangrijke trend, het beoogde einde van de geschiedenis, als de voltooiing van een onsuccesvolle ervaring of illusies van een persoon. De ineenstorting van de wereld impliceert tegelijkertijd de binnenkomst van een persoon in een gebied dat het spirituele, aardse en goddelijke deel verenigt. De filosofie van de geschiedenis kan niet los worden gezien van eschatologische motieven.
Het eschatologische concept van de ontwikkeling van de maatschappij heeft zich in grotere mate verspreid in de Europese filosofie dankzij een speciaal Europees denken dat alles wat er in de wereld is, analoog aan menselijke activiteit beschouwt, dat wil zeggen, alles is in beweging, heeft een begin, ontwikkeling en einde, . De belangrijkste problemen van de filosofie die oplossen met behulp van eschatologie zijn: het begrijpen van de geschiedenis, de essentie van de mens en manieren van verbeteren, vrijheid en kansen, en nog steeds verschillende ethische problemen.
Eschatologie in het christendom
In vergelijking met andere religieuze stromingen ontkennen christenen, net als joden, de veronderstelling van de cyclische aard van tijd en beweren dat er geen toekomst zal zijn na het einde van de wereld. Orthodoxe eschatologie heeft een directe relatie met het chiliasme (de leer van de komende duizendjarige regering op het land van de Heer en de rechtvaardigen) en messianisme (de leer van de komende komst van Gods boodschapper). Alle gelovigen zijn er zeker van dat de Messias spoedig voor de tweede keer naar de aarde zal komen en het einde van de wereld zal komen.
Bij het ontstaan ontwikkelde het christendom zich als een eschatologische religie. De boodschap van de apostelen en het boek Openbaring leest de gedachte dat het einde van de wereld niet kan worden vermeden, maar wanneer het gebeurt, is het alleen de Heer bekend. De christelijke eschatologie (de doctrine van het einde van de wereld) omvat het dispensationalisme (concepten die het historische proces beschouwen als een consistente verdeling van de goddelijke Openbaring) en de doctrine van de bewondering van de kerk.
Eschatologie in de islam
In deze religie zijn eschatologische profetieën over het einde van de wereld van groot belang. Het is vermeldenswaard dat de argumenten over dit onderwerp tegenstrijdig en soms zelfs onbegrijpelijk en dubbelzinnig zijn. De islamitische eschatologie is gebaseerd op de voorschriften van de Koran en het beeld van het einde van de wereld ziet er als volgt uit:
- Voordat de grote gebeurtenis plaatsvindt, zal er een tijdperk komen van verschrikkelijke goddeloosheid en ongeloof. Mensen zullen alle waarden van de islam verraden en ze zullen vastzitten in zonden.
- Hierna zal het koninkrijk van de Antichrist komen, en het zal 40 dagen duren. Wanneer deze periode voorbij is, zal de Messias komen en zal de herfst eindigen. Als gevolg daarvan zal er gedurende 40 jaar op aarde een idylle zijn.
- In de volgende fase zal een signaal worden gegeven over het begin van het verschrikkelijke oordeel dat Allah zelf zal leiden. Hij zal alle levenden en doden ondervragen. Zondaars zullen naar de Hel gaan en de rechtvaardigen naar het Paradijs, maar zij zullen door een brug moeten gaan waardoor ze door dieren kunnen worden vertaald die ze tijdens hun leven aan Allah hebben geofferd.
- Opgemerkt moet worden dat de christelijke eschatologie de basis was voor de islam, maar er zijn enkele belangrijke toevoegingen, er wordt bijvoorbeeld gezegd dat de profeet Mohammed aanwezig zal zijn bij het laatste oordeel, die het lot van zondaars zal verlichten en tot Allah zal bidden om zonden te vergeven.
Eschatologie in het Jodendom
Anders dan andere religies in het jodendom, komt de paradox van de schepping voor, wat de creatie van een 'volmaakte' wereld en een persoon impliceert, en dan gaan ze door het stadium van vallen naar de rand van uitsterving, maar dit is niet het einde, omdat ze door de wil van de schepper weer tot perfectie komen. De eschatologie van het jodendom is gebaseerd op het feit dat het kwaad tot een einde zal komen en uiteindelijk het goede zal winnen. In het boek Amos staat dat de wereld 6000 jaar zal bestaan en dat vernietiging duizend jaar zal duren. De mensheid en haar geschiedenis kunnen in drie fasen worden verdeeld: de periode van verwoesting, de leerstelling en het tijdperk van de Messias.
Scandinavische eschatologie
Mythologie van Scandinavië verschilt van andere eschatologische aspecten, volgens welke iedereen een bestemming heeft en de goden niet onsterfelijk zijn. Het concept van de ontwikkeling van de beschaving impliceert de overgang van alle stadia: geboorte, ontwikkeling, uitsterving en dood. Dientengevolge zal de nieuwe wereld geboren worden op de ruïnes van de vorige wereld en de wereldorde zal gevormd worden uit chaos. Veel eschatologische mythen zijn op dit concept gebaseerd en ze verschillen van anderen doordat de goden geen deelnemers zijn, maar gebeurtenissen.
Eschatologie van het oude Griekenland
Het systeem van religieuze opvattingen in de oudheid in de Grieken was anders, omdat ze geen idee hadden van het einde van de wereld, omdat ze geloofden dat wat geen begin heeft niet compleet kan zijn. De eschatologische mythen van het oude Griekenland waren meer bezig met de individuele bestemming van de mens. De Grieken geloofden dat het eerste element een lichaam is dat onherstelbaar is en voorgoed verdwijnt. Wat betreft de ziel, de eschatologie geeft aan dat het onsterfelijk is, gebeurt en bestemd is om met God te communiceren.