Crisissen van het gezinsleven met jaren

Er zijn geen ideale gezinnen. Ongeacht hoe hard mensen proberen te geloven in eeuwige liefde en ongeacht hoe ze trouw zweren, zelfs de lucht is niet onbewolkt. Dus ruzies, gekraak en onenigheid in het huwelijksleven zijn bijna onvermijdelijk. Maar het is één ding met afschuw om een ​​andere zwarte lijn in de relatie te verwachten, en het is nogal een ander om je bewust te zijn van de samenlevingswetten en conflicten te kunnen gladstrijken nog voordat ze zich voordoen. Dat is de reden waarom het thema van familiale crises nooit zijn relevantie zal verliezen.

Kenmerken van de crises in het gezinsleven

Zoals een spreekwoord zegt: wie gewapend is, is gewaarschuwd. Het gezinsleven is niet altijd voorspelbaar, maar de kennis van de psychologie van relaties heeft al veel paren gered en dit feit is moeilijk te beargumenteren. De golven die worden geconfronteerd met het schip van het gezinsleven zijn heel verschillend. Aanvankelijk, het aangaan van een unie, zijn twee verschillende mensen gedoemd tot verslaving, schurend, kleine en grote verschillen en het verdedigen van hun meningen en interesses. Deze nuances zijn gesuperponeerd op de geboorte van kinderen, opgroeien, levensomstandigheden en kwaliteit van leven, en andere redenen die een huwelijkscarcus kunnen veroorzaken. Daarom is het belangrijk om te weten waar je klaar voor bent en waarom bepaalde periodes van het gezamenlijke leven problematisch kunnen worden. Dus, volgens de meeste psychologen en volgens de statistieken, zien de crises van het gezinsleven er na jaren zo uit.

De crisis van het eerste jaar van het gezinsleven

Deze periode wordt gekenmerkt door de verslaving van jonge echtgenoten aan een vriend, aan bijzonderheden en gewoonten, evenals aan gedrag in het dagelijks leven. Leppen begint, waarbij de oude gevoelens niet zo helder worden, wat het paar vaak bang maakt. Bovendien beginnen wederzijdse verwijten en ruzies, omdat de ideeën en normen van het gezinsleven beginnen in te storten en helemaal niet hetzelfde zijn als de echtgenoten voorstelden.

Wat moet ik doen? Om deze periode min of meer goed te kunnen overleven, moeten de echtgenoten leren om hun taken onderling te verdelen, samen beslissingen te nemen en een compromis te sluiten in geschillen.

De crisis van 3 jaar gezinsleven

Na drie jaar beginnen de echtgenoten van elkaar afhankelijk te zijn en proberen ze hun best om iets in hun leven te veranderen. Sommige beginnen te communiceren met oude bekenden, anderen proberen hun werkplek te veranderen, etc. Ook wordt de crisis van het gezinsleven, wanneer deze 3 jaar oud wordt, gekenmerkt door het feit dat de meeste paren kinderen hebben. Niet iedereen reageert even op de verantwoordelijkheid die op de schouders valt. Moeders, volledig opgeslorpt door kinderen, beschuldigen echtgenoten van onoplettendheid en gebrek aan zorg, en die op hun beurt voelen zich overbodig en onnodig.

Wat moet ik doen? Om de relatie niet te verslechteren, is het in deze periode belangrijk om jezelf te houden van de persoon die de tweede helft leuk vond. Als het erom gaat een co-kind op te voeden, is het noodzakelijk om elkaar dit moeilijke proces te leren vertrouwen en tegelijkertijd niet te vergeten dat er naast het kind nog steeds gevoelens zijn en iets aangenaams voor elkaar doen.

De crisis van het gezinsleven 5-7 jaar

Na een aantal jaren samengewoond te hebben en de manier van leven aangepast te hebben, beginnen de partners af te koelen. In sterkere mate geldt dit voor mannen voor wie het lichaam van de echtgenoot al als een gelezen boek wordt beschouwd of ze klagen dat de relatie haar vroegere romance heeft verloren. Op dit moment is er het grootste aantal veranderingen waardoor het paar opnieuw de vroegere passie voelt. Er is ook een periode van carrièregroei bij vrouwen die lang bij een kind thuis hebben verbleven. Emotioneel herstel en de wens om alles te veranderen, vallen niet samen met de ambities van mannen, wat tot rampzalige gevolgen kan leiden.

Wat moet ik doen? In deze situatie moet elk van de partners beslissen om niet te racen, wie zal meer verdienen of een carrière maken. De beste uitweg uit de crisis kan de keuzevrijheid zijn die door de echtgenoten aan elkaar wordt gepresenteerd, d.w.z. het leven op het principe: "Als je wilt bezitten, laat het gaan." Het terugkeren van de oude gevoelens is niet het beste idee. Het is beter om ze bij te werken met behulp van gezamenlijke vakanties of romantische thuisavonden.

Familiecrisis 10 jaar

Dit omvat de crisis van het familieleven van 12 en 13 jaar. Het lijkt erop dat na een lange tijd niets de familie weg kan schudden. In deze periode begint elk van de echtgenoten echter aan een persoonlijke crisis van middelbare leeftijd, dwingt ze om terug te kijken en te beoordelen wat er in het leven is gedaan. Velen zijn bang voor het feit dat er te weinig tijd over is en dat je het leven van de grond af moet beginnen. Dit is het tweede acute moment, waarin de echtgenoten bij het najagen van de jeugd beginnen af ​​te koelen en elkaar te veranderen.

Wat moet ik doen? Op het moment van het begin van persoonlijk zelfbelang, hoeft men zichzelf niet in te gaan. Het is beter om deze problemen en de claims van het leven samen op te lossen. Echtgenoten zijn belangrijk om nog meer steun voor elkaar te krijgen dan voorheen. Gedurende 10-13 jaar is het moeilijk om de passie te behouden, maar echte vrienden te worden en geen ruzie te maken over kleinigheden - de taak is heel goed mogelijk.

Crisis van een gezamenlijk leven

Gekenmerkt door het feit dat de echtgenoten de periode van "leeg nest" beginnen - de kinderen groeiden op en renden rond, en als ze maar het gezin bij elkaar hielden, dan kan er in het huwelijk een barst zijn.

Wat moet ik doen? Het is belangrijk voor echtgenoten om te onthouden dat het verlaten van kinderen van thuis een geweldige kans is om opnieuw een relatie te beginnen, zoals het was in zijn jeugd. Wat intieme relaties betreft, is het goed mogelijk om iets nieuws en experimenteels in bed te proberen. En om een ​​goede relatie te onderhouden, volstaat het om je partner met tederheid en aandacht te behandelen.

Naast het bovenstaande zijn er zogenaamde niet-normatieve familiecrises. Ze worden geassocieerd met persoonlijke en psychische problemen van één persoon. Bijvoorbeeld, als hij niet volwassen is als persoon, psychisch trauma heeft, enz. Op dit moment heeft zo'n persoon hulp en ondersteuning van de partner nodig. Of, als laatste redmiddel, de hulp van een psycholoog.

Hoe dan ook, wetende dat bepaalde periodes van gezamenlijk leven moeilijke momenten kunnen zijn, is het de moeite waard om er klaar voor te zijn. Zodra een gevoel van de volgende crisis komt, moet je kracht verzamelen en de relatie in een nieuwe richting vertalen. Vergeet niet dat met de jaren van liefde niet weggaat. Het muteert en stelt echtgenoten in staat om nieuwe ontdekkingen in de relatie te doen.