Onlangs worden kinderen in toenemende mate gediagnosticeerd met hyperactiviteit. Elke tweede ouder is op de hoogte van de betekenis van dit woord en elke derde ouder noemt zichzelf zijn kind hyperactief. Maar is het echt zo? Of we ouders, samen met "doctors-wreckers", breken we de persoonlijkheid van het kind.
Is het mogelijk om deze ziekte nauwkeurig te diagnosticeren, omdat het idee van de symptomen nogal vaag is. Zal elke arts in staat zijn om nauwkeurig de specifieke functie van het zenuwstelsel te bepalen die inherent is aan deze ziekte?
Symptomen van hyperactiviteit worden beschouwd als de volgende kenmerken van het gedrag van de baby:
- afgeleid aandacht;
- het onvermogen om meer dan vijf minuten op één les te concentreren;
- overmatige mobiliteit, inclusief handbewegingen en gezichtsuitdrukkingen;
- achterblijvende spraakontwikkeling of andersom - spraakzaamheid;
- de niet-erkenning van autoriteit in de persoon van ouderen;
- ruw, beledigend gedrag jegens leeftijdsgenoten of vice versa - isolatie;
- frequente hoofdpijn;
- stotteren;
- nerveuze tics.
Wat is het meest interessant - de laatste drie symptomen zijn vaak een negatieve reactie op de medische behandeling van hyperactiviteit bij kinderen. Het bevat tenslotte krachtige psychostimulerende medicijnen, een daarvan is een preparaat van de amfitamine-groep. Behandeling van hyperactiviteit in de kindertijd vermindert tot het feit dat het kind wordt gevoed met stimulerende middelen of sedatieve sedativa. Natuurlijk is het zo gemakkelijk om het gewenste effect te bereiken - het kind wordt een onderdanig, zwakzinnig wezen. Maar is dit juist voor de algehele ontwikkeling van het kind en begrip door hem, in de toekomst, zijn roeping en doel in het leven?
Hoe de hyperactiviteit in een kind te bepalen?
Als je nog steeds het gevoel hebt dat het kind helemaal niet in staat is om zijn emoties en gedrag te beheersen. En nog belangrijker - als u begrijpt dat dit hem, en niet u, artsen of opvoeders verhindert. Probeer contact op te nemen met een neuroloog en een psycholoog.
Voor de diagnose moeten artsen de volgende punten volgen:
- Voer een gesprek met ouders en een kind.
- Richten op het uitvoeren van een encefalogram van een brein.
- Voer psychologische tests uit.
U vermoedt de hyperactiviteit van een kind als:
- tijdens de zwangerschap misbruikte de moeder alcohol, roken, verdovende middelen;
- er was een ernstig verloop van de zwangerschap, problemen met de inname van zuurstof door de neurale buis van de foetus;
- er is een erfelijke aanleg;
- er was een lange of plotselinge bevalling;
- er was een intraveneuze injectie van stimulerende medicijnen voor de moeder tijdens de bevalling;
- er waren geboorten aan het hoofd bij het kind;
- er waren infecties, die de hersenen beïnvloedden, die tijdens de bevalling werden opgedaan.
Hyperactiviteit met behandeling van aandachtstekort
Voorwaardelijk gediagnosticeerde hyperactiviteit is onderverdeeld in verschillende types:
- Hyperactiviteit met aandachtstekort.
- Hyperactiviteit zonder aandachtstekort.
- Aandachtstekort zonder hyperactiviteit.
Allerhande hyperactiviteit wordt verschillend behandeld, medisch, met speciale massages, met psychologische correctie.
Correctie van hyperactiviteit
Medische behandeling van hyperactiviteit is alleen nodig in de moeilijkste situaties. Maar het kan niet veel goeds doen, maar kan het kind juist schaden. Omdat het veel bijwerkingen heeft.
Ook worden ontspannende massages en manuele therapie beoefend. Maar het is niet altijd mogelijk om een kind te overreden om te masseren, omdat er vrij onrustige baby's zijn.
Psychologische correctie omvat het werk van een psycholoog en de ouders van de baby. Het is noodzakelijk om zelfbeheersing te leren, niet alleen voor het kind, maar ook voor zijn omgeving. Praat met hem altijd op een rustige toon. Probeer korte instructies te geven die niet meerdere acties tegelijkertijd bevatten. Bijvoorbeeld: "Verzamel het speelgoed" in plaats van "Verzamel het speelgoed en ga lunchen". Dan zal het kind niet verdwalen en verward raken.
Forceer geen lasten, vooral niet mentaal. Moedig het succes van het kind aan. Stel de dagmodus in en houd deze altijd in de gaten.
Speel samen met het kind in rustige games: verzamel puzzels, ontwerpers, teken, etc. En voor het vrijgeven van opgehoopte energie, geef de baby aan de sportafdeling.
De meest spaarzame zijn homeopathische middelen. Ze hebben niet zo'n sterk effect op de functies van het zenuwstelsel. Deze medicijnen vereisen geduld, omdat ze niet eerder dan drie maanden zullen beginnen te werken. Zoek een gekwalificeerde homeopathische arts en overleg met hem over rationele behandeling.
Het probleem van hyperactiviteit is overdreven en zeer voorwaardelijk. Het is belangrijk om te begrijpen dat elke persoon uniek is. Misschien vinden sommige kinderen het moeilijker om een benadering te vinden dan de rest. Maar attente en liefdevolle mensen zullen het vinden.